Przypominam!

http://blog-softy.blogspot.com/ Wchodzić, komentować, obserwować.. Ale przede wszystkim wchodzić, wchodzić, wchodzić, bo jak nie to Wam się w szafie schowam i w nocy będę straszyć! xD

Rozdział III Tajemnica diabła

Tajemnica diabła

Porządkowali towar na półkach. Byli w sklepie sami. Pani Wilson poszła do kościoła. Była dziewiąta.

Luxor układał figurki, a Tenebris ścierał kurze z półek i szafek, ale ten drugi robił to bardzo niechętnie i niedokładnie.

- Tenebris- mruknął ostrzegawczo anioł, ale tamten nie zareagował- Tenebris- powtórzył głośniej, ale diabeł niczym nie dał znaku że usłyszał- Tenebris!- wrzasnął Luxor na cały głos.

- Co?- spytał zdziwiony brunet podniesionym głosem wyciągając słuchawki z uszu. Luxor wcześniej ich nie zauważył.

- Robisz to niedokładnie- oznajmił jasnowłosy spokojnie.

W odpowiedzi diabeł jedynie prychnął.

Luxor przez chwilę milczał, ale pytanie, które go naszło wczoraj nie dawało mu spokoju. W końcu nie wytrzymał.

- Co właściwie zrobiłeś, że odbywasz karę?- starał się, aby jego ton brzmiał jak najnaturalniej i obojętnie.

Diabeł spojrzał na niego tajemniczo. Jego oczy iskrzyły.

- Naprawdę chcesz wiedzieć?

Anioł potwierdził skinieniem głowy.

- Więc, zrobiłem coś… Coś bardzo złego… To prawie niewybaczalne…

- Co takiego?

-Dowiesz się w swoim czasie- mężczyzna o ciemnych włosach celowo mówił zagadkami, aby zrobić na złość aniołowi.

Naburmuszony Luxor odwrócił się do niego tyłem i wrócił do swojego zajęcia.

§§§

 Tenebris z zaciekawieniem przyglądał się aniołowi.

Miał na sobie jasne jeansy i biały, przyduży sweter z podwiniętymi rękawami.

Widział jak delikatnej budowy jest blondyn, jak jasna jest jego skóra. Wyglądała na bardzo delikatną i kruchą.

Blond włosy miękko opadały na jego szczupłe ramiona lśniąc w świetle słonecznym wpadającym przez okna. Wyglądały jak złoto…

Nie, nie można było pomylić go z człowiekiem. Na pierwszy rzut oka widać było, że jest aniołem…

- Może byś coś robił?- mruknął Luxor odwracając głowę, w taki sposób, że Tenebris widział jego twarz z profilu.

Oczy, błękitne niczym niebo, idealnie prosty, mały, ale w sam raz, nosek, a tuż pod nim malinowe usta o pięknym wykroju. Wszystko to idealnie grało z jego porcelanową skórą… Jego ciało było takie…  Nienaruszone…

Czasem miał ochotę go zabić. Denerwująca uroda, prawie kobieca, u aniołów, doprowadzała go czasem do szału.

Uśmiechnął się trochę podstępnie, ale krył się w tym niewidzialny dla nikogo smutek.

- Aniołku, wyluzuj. Ja nie mam już nic do stracenia.

Jasnowłosy spojrzał na niego jakoś dziwnie, ale szybko spuścił wzrok, jak gdyby… obojętnie. Wzruszył ramionami i odwrócił się znów do figurek.

- Dlaczego uważasz, że nie masz nic do stracenia?- ton głosu Luxora był jak gdyby na przymus obojętny.

Tenebris zastanawiał się przez chwilę, zanim odpowiedział.

- A tam… Nikt i tak nie będzie za mną płakał.

Zobaczył, że anioł otworzył szeroko oczy i rozchylił usta, jak gdyby chciał coś powiedzieć, ale się zawahał. Zacisnął usta w wąską linię i nieznacznie pokręcił głową.

- Tenebris.. To.. To nieprawda… Na pewno ktoś…

Diabeł uśmiechnął się z rezygnacją.

- Niestety… To jest prawda….

To dopiero początek rozdziału ;) Resztę dodam... Hm.. No właśnie.. Kiedy mam dodać?